Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Bork: Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Pollicetur certe.: Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Bork: Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Etiam beatissimum?: Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
Bork: Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
Si id dicis, vicimus.: Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Summae mihi videtur inscitiae. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Hoc non est positum in nostra actione.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam
bonum.

Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri
sumus.

Tanta vis inerat in verbis propter earum rerum, quae significabantur his verbis, dignitatem, ut altior fieres, ut interdum insisteres, ut nos intuens quasi testificarere laudari honestatem et iustitiam aliquando ab Epicuro.

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Duo Reges: constructio interrete. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Ut id aliis narrare gestiant? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Non laboro, inquit, de nomine. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?